Gisteren vond er een zitting plaats bij de Centrale Raad van Beroep over het antwoord op de vraag of de gemeente Amsterdam mensen mag weigeren om gebruik te maken van de daklozenopvang, indien komt vast te staan dat geen sprake is van verslaving of ernstige psychische problematiek. Op dit moment maakt de gemeente gebruik van de zogenoemde Zelfredzaamheid-Matrix. Daarin worden 11 leefgebieden genoemd, waarop iemands zelfredzaamheid wordt getoetst. Als echter komt vast te staan dat geen sprake is van verslavings- of psychische problematiek – ook al ben je op de andere 9 leefgebieden niet zelfredzaam – dan krijg je geen opvang.
Wij hebben in deze procedure gesteld dat het beleid van de gemeente Amsterdam strijdig is met de uitgangspunten van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). De Wmo bepaalt immers dat de overheid opvang moet bieden, indien iemand zich op eigen kracht niet meer kan handhaven. Dat is een ander criterium dan de gemeente Amsterdam hanteert.
Het lijkt erop dat de gemeente Amsterdam de opvang tot een kleine groep personen heeft willen beperken vanwege financiële overwegingen. Als mijn kantoor deze zaak echter wint, betekent dit dat Amsterdam de opvang moet openstellen voor alle Amsterdammers, die het op eigen kracht niet redden. Kortom, voor al die duizenden Amsterdammers zonder vast adres is er wellicht op korte termijn goed nieuws.
Er volgt binnenkort een tweede zitting bij de Centrale Raad van Beroep. Daarna zal er binnen zes weken uitspraak worden gedaan.
Thomas Vetter